سرو ابرکوه یزد را مسن‌ترین موجود زنده ایران می‌دانند. این درخت کهنسال، سالیان دراز است که شاهد فراز و فرودهای این مرز و بوم بوده و پس از گذر قرن‌‌ها، همچنان باشکوه و سرافراز باقی مانده است. اهمیت سرو ابرقو تنها به‌لحاظ طبیعی نیست؛ بلکه پیوند ناگسستنی آن با فرهنگ و باورهای مردم منطقه و جای‌جای ایران است که جان خسته آن را همچنان باطراوت و بارور نگه می‌دارد. چنان که به‌طور قطع نمی‌توان گفت آیا خاک است که سرو کهن ابرکوه را در بر گرفته، یا ریشه‌های جادویی درخت چند هزار ساله یزد است که زمین را در میان آسمان‌ها، آویزان نگاه داشته است. سرو ابرکوه از نژاد سرو مدیترانه‌ای و از گونه شیرازی آن است.

نام علمی این سرو ستبر، «cuppresus sempervirens» است و محیط تاج آن ۱۱٫۵ متر است و بلندی آن به ۲۵ تا ۲۸ متر می‌رسد. سرو تنومند ابرکوه یزد با تنه‌ای به قطر چهار متر، بازدیدکنندگان خود را شگفت‌زده می‌کند؛ درختی‌که طول برخی شاخه‌های آن حتی به ۱٫۸۵ تا ۲٫۵ متر می‌رسد. تنه سرو ابرکوه یزد، در هم تنیده و پیچ‌وتاب خورده است و گردشگران خوش‌‌ذوق، آن را به‌تاریخ ایران و اصالت تفکیک‌ناپذیر مردمان آن تشبیه می‌کنند.

این درخت در فضای باز قرار دارد؛ اما در حال حاضر مسئولان با حفاظ‌هایی آن را احاطه کرده‌‌اند تا از آسیب‌های احتمالی جلوگیری به‌عمل آید؛ هرچند سرو ابرکوه آن‌چنان سخاوتمند هست که دست نوازشی از شاخه‌هایش را از حفاظ‌ها عبور دهد و به‌سمت بازدیدکنندگان دراز کند. بی‌تردید دیدن تصاویر سرو ابرکوه نمی‌تواند جای بازدید از آن را بگیرد؛ از این‌رو گردشگران زیادی در تور یزد به‌تماشای این درخت و برخی به زیارت آن می‌پردازند. اوج شکوه سرو ابرکوه را می‌توان در اواسط فصل بهار به تماشا نشست که پس از گذر این همه سال، هنوز بارور و رویان است. در پاییز نیز سرو ابرکوه با رنگ سبز و دلنشین خود، منظره‌ای متناقض با مناظر اطراف پدید می‌آورد.

مناطق کویری کشور به‌واسطه اقلیم خاص خود، درخت‌های کهن بسیاری دارد و خواهر کوچک‌تر سرو ابرکوه، سرو ۱۲۰۰ ساله‌ای است که همچون درخت کهنسال‌تر، در فهرست آثار طبیعی ایران به‌ثبت رسیده است. به‌گزارش اداره حفاظت محیط زیست استان یزد، ۶۰ درخت دیرزیست دیگر در استان یزد وجود دارند؛ اما سرو ابرکوه آن‌قدر منحصربه‌فرد بوده است که شهرت جهانی بیابد.